Idea homeopatii opiera się na leczeniu podobnego podobnym. Reguła ta mówi, że substancja, która u osoby zdrowej wywołuje określone objawy, może wyleczyć chorego mającego takie same symptomy. Oczywiście, jeśli związek ten poda się w odpowiednim rozcieńczeniu. Przykładem może być jad pszczeli. Skutkiem użądlenia jest ostry ból, zaczerwienienie i obrzęk. Jad wykorzystany do produkcji leków homeopatycznych leczy choroby, których objawy są podobne do ukąszenia.
Twórcą homeopatii był lekarz, aptekarz i chemik Christian Hahnemann. Oparł się na założeniu, że im bardziej rozcieńczymy substancję aktywną, tym silniejsze będzie jej działanie. Niektórzy sądzą, że homeopatia jest powiązana z ziołolecznictwem (fitoterapią), jednak nie jest to prawdą. Składnikami leków homeopatycznych bywają zioła, ale sposób przygotowania, podawania i działania substancji leczniczych jest całkiem inny.
Pod wpływem kuracji homeopatycznej organizm mobilizuje się i zaczyna sam walczyć z chorobą. Lekarze tej specjalności zwykli mawiać, że leczą człowieka i przyczyny choroby, a nie konkretne schorzenie.

Leki homeopatyczne produkuje się przede wszystkim ze świężych i suszonych roślin, związków mineralnych (miedź, żelazo, siarka), a także wydzielin zwierząt, m.in. jadu żmii, grzechotnika, pszczoły czy pająka. Produkcja preparatów homeopatycznych jest żmudna, składniki miesza się, wstrząsa, rozciera i rozcieńcza niemal bez końca.

Leczenie homeopatyczne przynosi dobre efekty, jeśli zostanie właściwie dobrane. Dla homeopatów organizm ludzki jest całością, a nie tylko zbiorem organów. Lekarz homeopata zadaje pacjentowi dziesiątki pytań pozornie nie związanych ze schorzeniem. Efektem takiego wnikliwego wywiadu jest przypisywanie pacjentom cierpiącym na tę samą chorobę różnych leków. Preparaty homeopatyczne mogą być uzupełnieniem kuracji farmakologicznej.
Nie mają przeciwwskazań, nie powodują również skutków ubocznych. Na ogół mogą je stosować kobiety w ciąży i karmiące, a także małe dzieci.